Angst is een raar iets. Overdag heb ik er niet zoveel last van, maar ’s nachts des te erger de laatste weken.
angst (de; m; meervoud: angsten)1gevoel van beklemming, vrees, onveiligheid of onzekerheid; hij stond duizend angsten uit; in angst zitten (www.vandale.nl)
Als ik het woord opzoek in de Dikke van Dale krijg ik een omschrijving waar ik op een of andere manier niet mee uit de voeten kan. Als ik het woord opzoek op Wikipedia vind ik een omschrijving die mij meer aanspreekt.
Angst is een emotie veroorzaakt door een waargenomen of beleefde bedreiging en die meestal leidt tot een vermijding of ontwijking daarvan. Angst wordt beschouwd als een basaal overlevingsmechanisme, als reactie op een specifieke prikkel, zoals pijn of dreiging van gevaar. Dit laatste kan, bij een confrontatie met die prikkel of juist een ontwijking daarvan, (een vecht-of-vluchtreactie) tot gevolg hebben. Bij extreme vormen van angst kan verstarring optreden: men is dan als het ware ‘verlamd door angst’. (www.wikipedia.nl)
Deze omschrijving spreekt mij aan, denk ik, vanwege het woord emotie. Als er in een omschrijving het woord emotie gebruikt wordt dan heb ik op een of andere manier daar direct een betere klik mee. Door het woord emotie te gebruiken lijkt het wel of ik direct geraakt word en kan ik mij meteen herkennen in een aantal aspecten.
Maar goed, angst is dus een vreemde emotie. Net als de meeste emoties is die niet te sturen, niet makkelijk te sturen. Het is niet iets wat je snel even ‘los kan laten’ (wat en hoe dat dan ook zou moeten), en ik denk, nee ik weet zeker, dat ik blij mag zijn met het feit dat ik er overdag geen last van heb. Het alleen ’s nachts, of ’s avonds, angstig zijn is meer dan genoeg.
MIJN ANGST
Als ik ga gapen
Weet ik dat het tijd is om te gaan slapen
Maar dan komt weer in gedachten
Wat de afgelopen nachten mij brachten
De merries komen en gaan
Ik wilde dat ze eens stil bleven staan
Dat ze eens weg wilden lopen
En mij ’s nachts niet stiekem beslopen
Om elke keer weer toe te slaan
Zo langzamerhand kan ik het niet meer aan
Overdag dan red ik het wel
Maar de nachten zijn gewoonweg een hel
Ik weet dat ik af en toe moet slapen
Anders kun je mij al snel bij elkaar rapen
Dan maar vaak wakker worden in het zweet
Mijzelf ervan overtuigend dat ik wel weet
Dat het ooit echt wel over zal gaan
En ik met een gerust hart naar bed durf te gaan
Voorlopig ben ik ’s avonds het bangst
Want mijn nachten zitten vol angst
Bijna elke nacht maak ik er een einde aan
Soms vraag ik mij af hoelang dit goed kan gaan.
Ik heb van alles geprobeerd om de nacht rustig slapend door te brengen. Mindfulness, aanpassingen in mijn eet- en drinkgewoontes, lezen, vroeg naar bed, laat naar bed, etc. maar het heeft allemaal niet geholpen. Zelfs het gebruik van wijn als demping geeft geen verschil. Nou ja, zonder zijn de nachten heftig en met matig gebruik iets minder en met meer dan weer heftiger.
Vannacht schreef ik bovenstaand gedicht en ik heb voor het eerst sinds weken een rustige nacht gehad. Ik snap er niks van, maar heb wel lekker geslapen.