Het einde van het jaar komt inzicht en zoals iedereen dat doet kijk ik ook even terug naar het afgelopen jaar. In veel opzichten was 2020 een verrassend jaar, zowel in positieve als in negatieve zin. Het negatieve bestaat voornamelijk uit aan corona gerelateerde gebeurtenissen, en om enige vorm van discussie hierover uit de weg te gaan ga ik het daar niet over hebben.
2020 is voor mij een jaar geweest van veel positieve ontwikkelingen, stroomversnellingen (chaos en drukte) en moerassen (ik ben niet zo goed in politieke spelletjes) ze kwamen alle twee voorbij.
2020 is, voor mij, het jaar waarin grote stappen zijn gezet op het gebied van suïcidepreventie. Het Suïcide Preventie Centrum (www.suicidepreventiecentrum.nl) heeft steeds meer vorm gekregen. Er zijn op verschillende locaties in Nederland lotgenotengroepen gestart voor mensen met suïcidale gedachten en dankzij ZonMw kunnen er begin 2021 nog 6 groepen van start gaan. Er is een fysiek centrum gestart in Harderwijk van waaruit Jeannette Pullen en ik ondersteuning en begeleiding bieden op het gebied van suïcidepreventie op de Veluwe. Het centrum in Harderwijk heeft landelijke aandacht en er zijn gesprekken gaande met verschillende gemeenten, instellingen en organisaties om voorzichtig te kijken naar het starten van soortgelijke centrums. Een droom van mij is het tot stand brengen van een landelijk netwerk waarin de kennis en kunde samenkomt vanuit de eigen beleving (ervaringsdeskundigheid) en de theoretische benadering (hulp- en zorgverlening). Heel langzaam kom ik tot besef dat er een mogelijkheid is dat deze droom vorm gaat krijgen, uit komt.
Samenwerking is dit jaar een van de sleutelwoorden die mijn jaar hebben bepaald. Op een of andere manier ontstaan er samenwerkingen tussen allerlei projecten waar ik bij betrokken ben. Als voorbeeld de samenwerking van het Suïcide Preventie Centrum en SuNa/Supremocol op het gebied van lotgenotencontact, projecten die naast elkaar lopen maar waar door samenwerking een kruisbestuiving ontstaat die voor alle betrokken partijen van meerwaarde is. Ook de samenwerking met organisaties als Ixta Noa, Stichting Kompassie, MIND en 113zelfmoordpreventie hebben ervoor gezorgd dat de ontwikkeling van het Suïcide Preventie Centrum in een stroomversnelling is gekomen (en nog steeds zit).
Het Suïcide Preventie Centrum valt op dit moment organisatorisch nog onder de Stichting Herstelproces (www.herstelproces.nl) en Boedies (www.boedies.nl). In 2021 gaat dat veranderen, de activiteiten van het centrum worden dan ondergebracht in een stichting. Het bestuur is bijna rond, ik ben alleen nog opzoek naar iemand die tijd en verstand van boekhouding heeft om de rol van penningmeester op zich te nemen.
Voor de Stichting Herstelproces was 2020 een jaar van voornamelijk uitstellen. De herstel- en de verhalenweekenden die stonden gepland konden door de omstandigheden alleen in het eerste kwartaal doorgaan. Voor de rest van het jaar moesten ze worden afgelast. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat er niks is gebeurd. In 2020 heeft Herstelprocesonline, dankzij een bijdrage van het Oranje Fonds, het licht gezien.
Herstelprocesonline (www.herstelprocesonline.nl) biedt een luisterend oor voor mensen die niet weten waar zij terecht kunnen met hun verhaal. Bij de start kon er via chat, WhatsApp, bellen en beeldbellen elke dag contact worden gemaakt met een ervaringsdeskundige. Vooral in de tijd dat de hulpverlening nog druk bezig was om oplossingen te zoeken die binnen de gestelde corona maatregelen pasten zijn er veel contacten tot stand gebracht. Nu iedereen wat meer gewend is aan de maatregelen en er veel meer hulp mogelijk is vanuit de zorginstellingen zijn de aantallen verminderd. Mede door de belasting die het dagelijks beschikbaar zijn met zich meebrengt (alles werd gedaan door vrijwilligers) is de bereikbaarheid van Herstelprocesonline dan ook aangepast. Er zijn nu drie vaste chat momenten per week en het bellen gaat op afspraak.
2020 heeft voor mij dus veel gebracht inclusief wat mindere momenten. Ondanks het feit dat ik vrij goed weet hoe ik ervoor kan zorgen dat ik overeind kan blijven staan, zijn er toch momenten geweest waarop ik hier moeite mee heb gehad. Mijn suïcidale gedachten lieten zich af en toe even weer gelden. Dankzij mijn omgeving (die nog steeds erg oplettend is gelukkig) heb ik mij hiervan kunnen herstellen.
Excuses
In het afgelopen jaar heb ik ook aan een aantal mensen toegezegd dat ik nog contact op zou nemen. En je snapt het al, dat heb ik niet altijd gedaan. Ik ga nu niet uitleggen waardoor dat is gekomen, ik ga ook geen smoezen bedenken. Het is gewoon een tekortkoming van mij geweest dit jaar (net als vorig jaar trouwens) en ik hoop dat ik dit in 2021 kan voorkomen. Dus ben jij iemand die nog steeds zit te wachten dan bied ik je hierbij mijn excuses aan. Ik hoop ook dat je mijn excuses kunt aanvaarden en weer contact met mij opneemt.
Ik wil ook mijn excuses aanbieden aan instellingen en organisaties waar ik zo af en toe erg boos op ben geweest. Boos vanwege bepaalde uitspraken over ervaringsdeskundigen, boos vanwege bepaalde acties die ze wel of juist niet ondernamen bij mensen met suïcidale gedachten, boos vanwege het getoonde onbegrip en/of het ontbreken van kennis, boos omdat ze duidelijk totaal niet wisten waar ze het over hadden en boos vanwege het uitblijven van de benodigde financiering voor initiatieven vanuit ervaringsdeskundigheid.
Heb je mijn boosheid gemerkt dan hierbij mijn excuses. Heb je er niets van gemerkt? Dan kan ik dus blijkbaar nog steeds goed toneelspelen en is er niks aan de hand.
2021
Ik hoop dat in 2021 de stroomversnellingen nog even blijven stromen en dat ik mij nog steeds staande kan houden in de moerassen. Ik hoop ook dat 2021 een jaar wordt waarin we nog beter van elkaar leren hoe we met suïcidale gedachten om kunnen gaan. Een jaar waarin we elkaar niet alleen de vraag durven te stellen (denk je wel eens aan zelfmoord?) maar ook weten wat we er daarna mee kunnen doen.
Ik hoop ook dat 2021 een jaar wordt waarin de inzet van ervaringsdeskundigen bij suïcidaliteit zich verder ontwikkeld. De eerste stappen zijn gezet, de eerste training voor ervaringsdeskundige inzet bij suïcidaliteit wordt volgend jaar verder uitgerold, maar er is nog een lange weg te gaan.
Maar wat ik vooral hoop is dat we de betrokkenheid bij anderen, de zorg voor anderen volgend jaar in stand kunnen houden en kunnen laten groeien. Laten we vooral als mens naar elkaar kijken en voor elkaar zorgen.
Ik wens iedereen een fijne kerst en een goed en gezond 2021.
Koos de Boed