Vandaag mocht ik aanwezig zijn bij de bijeenkomst van Herstel voor Iedereen in Amersfoort. Een initiatief waarbij bestuurders en ervaringsdeskundigen van de aangesloten GGz instellingen met elkaar in gesprek gaan over hun ideeën en plannen. Een mooie manier van verbinden, samenwerken. Je kijkt als het ware mee in de keuken van de ander, en dat gebeurd niet zo vaak (tenminste niet op bestuurdersniveau, ervaringsdeskundigen delen van nature).

Wat ik dan leuk vind zijn de opmerkingen die je her en der hoort vallen. Om aan te geven hoe moeilijk het kan zijn om de mindset van medewerkers te veranderen werd de opmerking gemaakt “het is makkelijker om mensen te vervangen dan om hun mindset te veranderen”.Wat ik ook een mooie vond was de opmerking die volgde op de vraag hoe je mensen die langdurig in de zorg waren (gesloten) nou weer mens kon laten zijn, in beweging kon laten komen. Een van de deelnemers (een bestuurder) gaf als reactie “doe gewoon de deur eens open en kijk wat er gebeurt”. Voor de duidelijkheid: er werd bedoeld dat er misschien eens geprobeerd moest worden om de mensen meer vrijheid te geven, meer eigen verantwoordelijkheid. Een aanwezige ervaringsdeskundige gaf een mooi voorbeeld van wat er dan zou kunnen gebeuren, gewoon met ze een dagje naar de Efteling, ze geven geen problemen, vermaken zich enorm, voelen zich weer even gewoon mens onder de mensen. Zo gauw ze weer terug waren vervielen ze in hun oude gedrag, met al de agressie en irritatie die daarbij hoorde.

Er was ook een opmerking die mij even raakte. Iemand zei: “Herstel is leuke dingen doen”. Hier gingen mijn nekharen toch wel een beetje van overeind staan. Hoezo, herstel is leuke dingen doen! Voor mij is dit absoluut niet het geval, in ieder geval niet aan het begin en nu nog af en toe niet. Herstel is geen simpel feit van leuke dingen doen. Dat zou makkelijk zijn, hoeven we er ook niet zoveel energie in te steken. Wat nou implementatieplannen en herstelplannen en doelen. Allemaal niet nodig, je gaat leuke dingen doen en je gaat herstellen.

Wat een flauwekul. Herstel is voor mij iets heel anders, voor het grootste gedeelte iets heel anders moet ik misschien zeggen. Want ook ik voel mij beter als ik iets leuks doe, al ben ik er nog niet helemaal achter wat ik nou allemaal leuk vind. Maar dat is een ander verhaal.

Herstellen is vechten
Herstellen is hard werken
Herstellen is boosheid
Herstellen is medicatie slikken
Herstellen is leren
Herstellen is onderuitgaan
Herstellen is weer opstaan
Herstellen is nog meer boosheid
Herstellen is nog harder onderuitgaan
Herstellen is nog meer medicatie slikken
Herstellen is therapie ondergaan
Herstellen is verdriet
Herstellen is herbeleven
Herstellen is het bijna opgeven
Herstellen is huilen
Herstellen is nog meer huilen
Herstellen is jezelf leren kennen
Herstellen is jezelf tegenkomen
Herstellen is jezelf in de spiegel zien
Herstellen is medicatie afbouwen
Herstellen is terugvallen na medicatie afbouw
Herstellen is de angst om medicatie af te bouwen

Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. En ergens onderaan de lijst zal komen te staan

Herstellen is jezelf accepteren
Herstellen is jezelf leuke dingen gunnen
Herstellen is leuke dingen doen

Op het moment dat je onderaan dat lijstje bent is het inderdaad zo, dan is herstellen leuke dingen doen en is herstellen nog maar af en toe wat anders. Maar voor je zover bent, heb je al een heleboel andere dingen meegemaakt. En ik vond dat niet fijn. Ik weet niet altijd wat ik leuk vind, maar ik weet heel zeker dat die dingen niet op mijn “vind ik leuk” lijstje staan.