Binnen de Stichting Herstelproces leeft er een droom. We willen een plek creëren waar wij, vanuit onze ervaringsdeskundigheid en onze passie voor herstel en onze medemens, activiteiten kunnen onderbrengen en organiseren. Maar wat daarin wel belangrijk is, is onze zelfstandigheid. We willen niet gebonden zijn aan een bepaalde instelling of organisatie, maar we willen wel graag samenwerken.
En daar zit best wel een belemmering in. Veel instellingen en organisaties willen meedoen om deze plek te creëren, maar dan wel onder hun voorwaarden en supervisie. En dat is jammer. Het zou instellingen en organisaties goed staan als zij hun vertrouwen in ervaringsdeskundigen lieten zien. Natuurlijk doen zij dat gedeeltelijk wel door ervaringsdeskundigen in dienst te nemen om hun cliënten te ondersteunen, maar zodra het buiten de controleerbare omgeving valt geven ze vaak niet thuis. Hierdoor komen nieuwe initiatieven vaak niet op gang of bloeden zij dood.
Binnen de meeste instellingen en organisaties wordt er veel gesproken over herstelondersteuning en de implementatie van herstelgericht werken. En dat is goed, heel goed zelfs. Maar vaak duurt het erover praten te lang, in mijn ogen dan, en wordt het doen daardoor uitgesteld. Misschien zouden deze instellingen en organisaties eens buiten hun eigen mogelijkheden moeten kijken wat er ‘buiten’ al is, waar men bij aan kan sluiten of waarvan men gebruik kan maken. Dit kan veel tijdswinst opleveren en, wat voor veel instellingen erg belangrijk is, het kan een financiële besparing opleveren.
Net als veel initiatieven loopt ook de Stichting Herstelproces tegen financiële belemmeringen op. We hebben van het KANSFONDS een subsidie gekregen in 2016 voor de organisatie van onze herstelweekenden en in 2017 voor de organisatie van Verhalenweekenden en daar zijn wij echt heel blij mee. Maar dit houdt wel in dat wij binnenkort onze herstelweekenden niet meer aan kunnen bieden, het geld is gewoon op. De deelnemers zijn meestal niet in staat om de volledige prijs te betalen en de zorgverzekeraars vergoeden ook niks. Ook al staan zaken als persoonlijk herstel, het leren omgaan met je kwetsbaarheid in hun vergoedingsoverzicht, probeer dit maar eens voor elkaar te krijgen.
Hoe mooi zou het zijn als instellingen en organisaties een plan onder ogen krijgen waar zij positief over zijn en vervolgens de benodigde financiële ondersteuning bieden. Dit kan op veel verschillende manieren, bijvoorbeeld door een bijdrage te betalen op het moment dat er een cliënt van hen gebruik maakt van de mogelijkheden die aangeboden worden, maar ook gewoon structureel een bedrag per jaar.
Als dit zou kunnen ontstaat er een onafhankelijke samenwerking. Alle partijen streven hetzelfde doel na, mensen met een kwetsbaarheid ondersteunen in hun herstel. Door gebruik te maken van initiatieven die buiten de instelling of organisatie bestaan, ontstaat er in de instelling of organisatie ruimte (door besparingen waardoor er geld overblijft om het bestaande zorgaanbod goed te blijven aanbieden). Voor de initiatieven betekent dit dat zij onafhankelijk blijven, hun eigen koers kunnen varen en hierdoor innovatief kunnen blijven denken.
Dus bij deze een oproep aan instellingen, organisaties en natuurlijk de gemeenten: kijk om je heen en steun de initiatieven die er zijn. Ze zijn laag drempelig, verbeteren het zorgaanbod en houden het betaalbaar.