Ik leef vrij gestructureerd. De structuur zit bij mij in het ongestructureerd leven. Het zal raar klinken, maar het is wel degelijk zo. De structuur zijn de kaders waarbinnen ik leef, bijvoorbeeld het op tijd op mijn werk zijn, het op tijd op afspraken verschijnen etc. Daarnaast is alles vrij ongestructureerd, wat komt dat komt, en we zien wel wanneer. Eten klaarmaken om negen uur s ’avonds kan dan ook zomaar voorkomen. Maar ik voel me er prettig bij, het geeft een gevoel van vrijheid of iets in die geest. Het geeft mij ook het gevoel van eigen regie hebben, zelf de controle over mijn leven hebben. Maar het heeft soms ook negatieve gevolgen.
Ik slik medicatie, zonder problemen, ze zorgen dat ik mij goed voel en de dingen kan doen die ik wil doen. Maar ook dit heeft mindere kanten. De medicatie zorgt voor een stuk demping, afvlakking van mijn emoties en gevoel. Als ik blij ben, ben ik blij maar ik kan daar niet in pieken, en dus ook niet dusdanig uiten. De medicatie stelt mij in staat om op een voor mij geschikte manier in het leven te staan. Ik ben altijd mijzelf en handel daar ook naar, dankzij de medicatie zonder de scherpe randjes. Dankzij de medicatie sta ik makkelijk in het leven, waarom moeilijk doen als het makkelijk kan, waarom zou ik mij druk maken om dingen die gebeuren.
Maar ik kom er steeds meer achter dat ik erg vlak leef, geen ups maar ook geen downs. Omdat ik mij niet druk maak om iets wat er gebeurt, komt dit soms over als ongeïnteresseerd zijn. Terwijl dit absoluut niet zo is. Als ik daar positieve uitschieters tegenover kon zetten zou dit al anders overkomen, maar dan zou ik dus iets met de medicatie moeten doen. De demping van mijn emoties zal dan minder worden en zal ik ook weer ups, uitschieters kennen. Echt blij kunnen zijn (en kunnen uiten). Maar het zal ook de demping op negatieve emoties verminderen en daar ben ik bang voor. Ondanks de demping merk ik dat negatieve emoties (verdriet, pijn) mij makkelijker bereiken dan de positieve. Dus wat gaat er dan gebeuren als ik die demping ga verminderen.
Ik schrijf dit natuurlijk niet voor niks. Ik heb vanmiddag een gesprek gehad met iemand die mij zeer dierbaar is. Deze persoon heeft de eigenschap dat ik tijdens gesprekken met regelmaat aan het denken word gezet over mijzelf. Vanmiddag was het dus weer zover. Ik ben erg blij met de eerlijkheid van deze persoon, het uitspreken van wat mijn denken en doen met diegene doet is voor deze persoon erg moeilijk. Door deze eerlijkheid en openheid van ons gesprek is onze vriendschap niet in verkeerd vaarwater terechtgekomen en zal deze blijven bestaan. Het stuurt onze vriendschap wel in een andere richting dan dat we verwacht hadden, maar beter dit dan het verliezen van deze vriendschap.
Vervolgens ga ik dus nadenken, over de invloed van de medicatie op mijn leven. Ik kom dan tot de ontdekking dat als ik die invloed wil verminderen, ik moet gaan afbouwen. En daar heb ik wel even een issue te pakken. Wat gaat er gebeuren als ik ga afbouwen? Dat ik meer in contact kom met mijn emoties en gevoel is mij wel duidelijk, dat is de reden waarom ik het eventueel zou doen. Maar graag alleen met invloed op de positieve gevoelens, de negatieve mogen van mij blijven zoals ze zijn. Maar dat zal niet tot de mogelijkheden horen neem ik aan (zou wel een uitkomst zijn, medicatie die alleen negatieve emoties dempt).
Enige tijd na het gesprek heb ik nog met iemand anders hierover gesproken. Ik kom dan weer tot de conclusie dat het voorhouden van een spiegel niet altijd een fijn gevoel met zich meebrengt. De grote boodschap in dat gesprek was dat alles waar ik voor sta en wat ik uitdraag, zowel in mijn werk als privé, ook voor mijzelf geldt. Jammer genoeg vergeet ik dat weleens, niet vaak maar af en toe.
Het gevolg van deze gesprekken vandaag is dat ik besloten heb om vanaf januari 2017 te beginnen met het afbouwen van mijn medicatie. Dankzij de gesprekken vandaag voel ik mij gemotiveerd en sterk genoeg om dit te gaan doen. Wat dit voor uitwerking gaat hebben weet ik niet, en ik ben ook niet te beroerd om weer op te bouwen als het niet gaat, maar ik ga het in ieder geval proberen. Maar, gewoon voor de zekerheid, wel pas na de “feestdagen”.