Deze week heeft best wel wat bij me teweeggebracht. Vooral de vraag wie ik nou eigenlijk ben, waar ik nou eigenlijk voor leef speelt veel in mijn gedachten. Niet dat ik suïcidale gedachten heb, wat mij eigenlijk best verbaasd, maar gewoon de zin van het leven of zoiets.
Ik ben iemand die zichzelf steeds meer op de voorgrond zet, het voortouw neemt als het gaat over herstel en ervaringsdeskundigheid. Terwijl ik dat eigenlijk niet wil, ik speel liever een rol op de achtergrond. Toch doe ik het en ik vraag mij af of dit een soort van bewijsdrang is, mijzelf bewijzen dat ik ertoe doe. Het gevolg is dat mensen mij ‘belangrijk’ gaan vinden, waarde toedichten en dit ook aangeven in de vorm van complimenten en het uitspreken van waardering. En dat is voor mij dan weer moeilijk. Ik ben nog niet zover dat ik dat zomaar aan mij voorbij kan laten gaan, het brengt mij soms in moeilijke situaties. In mijn ogen ben ik dat niet waard dus kom ik in een innerlijk conflict. Ik maak het mijzelf dus moeilijk. De tegenhanger hiervan is dat ik mijzelf niet de rust geef om hiermee om te gaan, het zou denk ik erg veel problemen voor mij makkelijker maken als ik mezelf in een pauzestand kan zetten, ontspanning, plezier etc. Ik geef mijzelf die rust niet omdat ik niet weet hoe ik dat moet doen zonder andere problemen op te roepen (depressief, suïcidaal). Dus ik ben continu in gevecht, met mijzelf, met mijn gevoel, mijn gedachten.
Op Facebook staan van die ‘testen’ die ik uit verveling soms doe, en af en toe zit er een bij die mij erg raakt en een kern van waarheid bevat.
“Ze weerspiegelen de manier waarop jij elke dag handelt. Je weet dat het leven niet altijd even makkelijk is, dat er slechte dagen en goede dagen zullen zijn. Maar je laat dat jou niet ervan weerhouden om te genieten van je werk, je relaties en de dingen die jou echt na aan het hart gaan. Jij hebt geleerd je niet te baseren op validatie van anderen, maar te vertrouwen op je eigen innerlijke kracht. Dat maakt je een oprechte vriend en een geweldig persoon om in gezelschap van te zijn. “
Ik denk dat deze zeker klopt. Het enige probleem is dat ik dat niet zie, niet zo ervaar. Vooral het genieten is iets wat mij bezighoudt. Geniet ik daar nu echt van? En ben ik nou echt een ‘geweldig’ persoon? Mijn verstand zegt dat dit de twijfel is die mijn gevoel elke keer naar voren brengt. En dat zou best weleens kunnen kloppen. De tekst op de foto is zeker waar, ik moet mijzelf verlossen van het moeten vechten. De gedachte dat alles wat bij mij wil zijn wel komt en wat wil gaan zal gaan, zou ik moeten omarmen. Want ik denk dat ik altijd moeite moet doen, moet vechten, om alles bij mij te houden wat goed voelt. Dat ik altijd iets moet doen, betekenen, om als prettig gezelschap gezien te worden. Dit moet ik loslaten, ik moet op een of andere manier tot de ontdekking komen dat ik prettig gezelschap ben om wie ik ben en niet om wat ik doe. Verstandelijk eenvoudig, maar gevoelsmatig best wel een probleem.
Een arts zei deze week dat het best weleens zo zou kunnen zijn dat de klachten veroorzaakt werden doordat ik bezig was manisch te worden (of te zijn). Het langdurig onder stress werken en druk zijn kan leiden tot manisch gedrag. Ik ervaar dat niet zo (die stress en druk), maar besef wel dat mensen die manisch hoog zitten dit ook niet kunnen ervaren. Dus ja, het zou zomaar kunnen. In een gesprek dat volgde kregen we het over uitlaatkleppen. Dat het niet hebben van uitlaatkleppen ervoor zorgde dat ik alles opprop en het daardoor in mijn hoofd steeds groter en stressvoller wordt. Mijn gesprekspartner gaf als optie dat ik als ik thuis kwam mijn gedachten even bij iemand moest neerleggen die mij kon volgen en daardoor kon relativeren. Dat was niet echt helpend, als ik thuiskom is er niemand bij wie ik dat kan. En dat bracht het eenzaamheidsgevoel weer op de voorgrond. Daar had diegene geen rekening mee gehouden. Ik vertelde dat ik dan ging schrijven om het op die manier te kunnen relativeren. Maar dat gaf volgens haar niet hetzelfde resultaat.
Ik voel dat zij gelijk heeft, als ik wat geschreven heb brengt het wel wat ordening en rust in mijn hoofd, maar ik ben het niet echt kwijt. Vooral irritaties, boosheid en behaalde successen blijven hangen, met alle gevolgen van dien. Als ik het onder woorden breng in een gesprek dan brengt het algemene rust, de irritaties, boosheid en positiviteit blijven dan niet hangen, ze verminderen of verdwijnen. Maar goed, waar tover ik zo snel iemand vandaan die dan ook nog eens mijn gedachtegang moet kunnen volgen. Dus blijft het voorlopig maar bij schrijven. Niettemin heeft zij het eenzaamheidsgevoel wel weer even naar boven gebracht. Hoewel ik best wel veel contacten heb, stelt mijn sociale leven niet zoveel voor. Ik ben in deze week tot besef gekomen dat ik niet veel mensen heb waar ik even langs kan/wil gaan. De mensen met wie ik het fijn vind om mee om te gaan wonen ver weg en de meeste mensen die ik hier ken boeien mij niet zoveel. Dit maakt dan ook dat ik ’s avonds en op vrije dagen maar aan het werk ga, ik heb verder toch niks te doen. In mij eentje zijn er niet veel dingen die ik leuk vind om te gaan doen, behalve wandelen en fietsen. Ik ga af en toe weleens ergens heen, maar in je eentje is dat toch minder gezellig, dus komt dit maar sporadisch voor. Zoals een goede vriend al zei, er is werk aan de winkel dus.
Zo kan ik nog wel even doorschrijven, maar veel beter zal het niet worden.
Conclusie: ik ben een man die af en toe licht ontspoord, zich met passie inzet voor de herstelgedachte, af en toe depressief is, af en toe suïcidaal is, een groot netwerk heeft, een vrij slecht sociaal leven heeft, weinig leuke dingen doet, veel en hard werkt, een laag zelfbeeld heeft, zich sterk voelt, een goede vader is, zorgzaam voor anderen is, continu in gevecht is met zichzelf en altijd zichzelf is.
Als dat geen mooie omschrijving is voor een contactadvertentie 🙂
“Ze weerspiegelen de manier waarop jij elke dag handelt. Je weet dat het leven niet altijd even makkelijk is, dat er slechte dagen en goede dagen zullen zijn. Maar je laat dat jou niet ervan weerhouden om te genieten van je werk, je relaties en de dingen die jou echt na aan het hart gaan. Jij hebt geleerd je niet te baseren op validatie van anderen, maar te vertrouwen op je eigen innerlijke kracht. Dat maakt je een oprechte vriend en een geweldig persoon om in gezelschap van te zijn. “
Ik denk dat deze zeker klopt. Het enige probleem is dat ik dat niet zie, niet zo ervaar. Vooral het genieten is iets wat mij bezighoudt. Geniet ik daar nu echt van? En ben ik nou echt een ‘geweldig’ persoon? Mijn verstand zegt dat dit de twijfel is die mijn gevoel elke keer naar voren brengt. En dat zou best weleens kunnen kloppen. De tekst op de foto is zeker waar, ik moet mijzelf verlossen van het moeten vechten. De gedachte dat alles wat bij mij wil zijn wel komt en wat wil gaan zal gaan, zou ik moeten omarmen. Want ik denk dat ik altijd moeite moet doen, moet vechten, om alles bij mij te houden wat goed voelt. Dat ik altijd iets moet doen, betekenen, om als prettig gezelschap gezien te worden. Dit moet ik loslaten, ik moet op een of andere manier tot de ontdekking komen dat ik prettig gezelschap ben om wie ik ben en niet om wat ik doe. Verstandelijk eenvoudig, maar gevoelsmatig best wel een probleem.
Een arts zei deze week dat het best weleens zo zou kunnen zijn dat de klachten veroorzaakt werden doordat ik bezig was manisch te worden (of te zijn). Het langdurig onder stress werken en druk zijn kan leiden tot manisch gedrag. Ik ervaar dat niet zo (die stress en druk), maar besef wel dat mensen die manisch hoog zitten dit ook niet kunnen ervaren. Dus ja, het zou zomaar kunnen. In een gesprek dat volgde kregen we het over uitlaatkleppen. Dat het niet hebben van uitlaatkleppen ervoor zorgde dat ik alles opprop en het daardoor in mijn hoofd steeds groter en stressvoller wordt. Mijn gesprekspartner gaf als optie dat ik als ik thuis kwam mijn gedachten even bij iemand moest neerleggen die mij kon volgen en daardoor kon relativeren. Dat was niet echt helpend, als ik thuiskom is er niemand bij wie ik dat kan. En dat bracht het eenzaamheidsgevoel weer op de voorgrond. Daar had diegene geen rekening mee gehouden. Ik vertelde dat ik dan ging schrijven om het op die manier te kunnen relativeren. Maar dat gaf volgens haar niet hetzelfde resultaat.
Ik voel dat zij gelijk heeft, als ik wat geschreven heb brengt het wel wat ordening en rust in mijn hoofd, maar ik ben het niet echt kwijt. Vooral irritaties, boosheid en behaalde successen blijven hangen, met alle gevolgen van dien. Als ik het onder woorden breng in een gesprek dan brengt het algemene rust, de irritaties, boosheid en positiviteit blijven dan niet hangen, ze verminderen of verdwijnen. Maar goed, waar tover ik zo snel iemand vandaan die dan ook nog eens mijn gedachtegang moet kunnen volgen. Dus blijft het voorlopig maar bij schrijven. Niettemin heeft zij het eenzaamheidsgevoel wel weer even naar boven gebracht. Hoewel ik best wel veel contacten heb, stelt mijn sociale leven niet zoveel voor. Ik ben in deze week tot besef gekomen dat ik niet veel mensen heb waar ik even langs kan/wil gaan. De mensen met wie ik het fijn vind om mee om te gaan wonen ver weg en de meeste mensen die ik hier ken boeien mij niet zoveel. Dit maakt dan ook dat ik ’s avonds en op vrije dagen maar aan het werk ga, ik heb verder toch niks te doen. In mij eentje zijn er niet veel dingen die ik leuk vind om te gaan doen, behalve wandelen en fietsen. Ik ga af en toe weleens ergens heen, maar in je eentje is dat toch minder gezellig, dus komt dit maar sporadisch voor. Zoals een goede vriend al zei, er is werk aan de winkel dus.
Zo kan ik nog wel even doorschrijven, maar veel beter zal het niet worden.
Conclusie: ik ben een man die af en toe licht ontspoord, zich met passie inzet voor de herstelgedachte, af en toe depressief is, af en toe suïcidaal is, een groot netwerk heeft, een vrij slecht sociaal leven heeft, weinig leuke dingen doet, veel en hard werkt, een laag zelfbeeld heeft, zich sterk voelt, een goede vader is, zorgzaam voor anderen is, continu in gevecht is met zichzelf en altijd zichzelf is.
Als dat geen mooie omschrijving is voor een contactadvertentie 🙂