Boeken
In de afgelopen jaren heb ik een aantal boeken geschreven over mijn ervaring met het suïcidaal zijn. Allemaal onder de noemer van “De Eeuwige Idoot”, ik ben en blijf altijd mijzelf.
Naar de boekenLeesvoer
Ik schrijf wel eens wat, berichtjes op Facebook, artikelen op Linkedin, blogs op diverse websites en af en toe in papieren media. Om daar wat meer overzicht in te krijgen heb ik ze verzameld op deze site.
Naar het leesvoerLezingen en voorlichting
Naast het schrijven over mijn eigen ervaring deel ik mijn verhaal en opgedane kennis ook graag door er over te vertellen. Dit als lezing over mijn boeken of als voorlichting over suïcidaliteit.
Naar lezingen en voorlichtingOpiniestuk
Voor de Stentor schreef ik in april 2023 een opinistuk over het toenemende aantal jongeren dat suïcide pleegt. In de eerste maanden van 2023 stapten er per maand meer dan 30 jongeren uit het leven. Een zorgelijke ontwikkeling, maar die hadden we kunnen zien aankomen.
We hadden het kunnen zien aankomen.
In de eerste maanden van 2023 stapten er meer dan 30 jongeren per maand uit het leven. In de media wordt daar behoorlijk wat aandacht aan geschonken. Terecht, want het is een zorgelijke ontwikkeling. Zorgelijk, maar zeker niet verbazend.
Wat mij wel verbaasd is dat het voor iedereen als verrassing komt. Er wordt veel gewezen naar corona en de maatregelen als reden van deze toename. Ergens las ik “toen de corona tijd aanbrak had ik niet verwacht dat dit een van de resultaten was”. En dan kan ik het niet laten om te denken dat je dan wel een naïef denkpatroon hebt. Want dit wordt niet veroorzaakt door corona, er wordt iets blootgelegd door corona.
In 2012 werd er al gewaarschuwd dat het met de jongeren niet goed zou gaan, er was toen al sprake van 250.000 jongeren die mentale problemen hadden. Dit aantal zou, volgens de voorspelling in 2012, elk jaar met 3.000 jongeren toenemen (Bron: GGZnieuws.nl – 2015). Sinds 2012 is er om de paar jaar weer aandacht op gevestigd door middel van onderzoeken onder jongeren. En nu, 11 jaar later, komen we dankzij corona tot de conclusie dat er nu toch echt wel wat moet gebeuren. Een beetje laat lijkt mij.
Ik vraag mij dan af of er in die 11 jaar niemand heeft kunnen bedenken dat toename van de mentale problemen ook kan betekenen dat het aantal jongeren met suïcidale gedachten kan oplopen. Dit zal toch niet? Hoe frustrerend is het dan om nu hiermee geconfronteerd te worden voor diegene die het wel bedacht hebben, misschien uitgesproken hebben, maar waar niet naar geluisterd is.
Er wordt nu met man en macht gewerkt (vooral onderzocht) om ervoor te zorgen dat de toename van jongeren die suïcidaal zijn stopt en weer gaat afnemen. Terwijl het in mijn ogen helemaal niet zo moeilijk hoeft te zijn. Want als we als maatschappij in staat zijn om de lat steeds hoger te leggen en de verwachtingen daardoor steeds hoger komen te liggen, dan kunnen we dat toch ook weer terugdraaien?
Misschien moeten we als volwassenen gewoon weer tegen onze kinderen zeggen dat ze lekker mogen gaan spelen met vriendjes. Dat we als ouders zelf weer met de kinderen gaan spelen, hen aandacht geven, tijd met ze doorbrengen. Ik weet dat dit makkelijk gezegd is. Want ja, wij moeten door, wij moeten zorgen dat er brood op de plank komt. Wij hebben geen tijd om die met onze kinderen door te brengen. Maar ik ben van mening dat wij dit wel moeten gaan doen. Volgens mij is het weghalen van hooggespannen verwachtingen de enige manier om ervoor te zorgen dat de mentale problemen bij jongeren gaan afnemen. Laten wij niet vergeten dat wij als maatschappij hier wat aan moeten doen om ervoor te zorgen dat in de toekomst jongeren weer een fijn leven kunnen hebben.
Laten wij, als maatschappij, gewoon weer toestaan dat kinderen doen waar zij goed in zijn. Kind zijn.